W dniu 3.12.2020 r. odbyło się trzecie spotkanie interesariuszy w ramach projektu  LCA4Regions. Wydarzenie odbywało się w formule on-line w formie panelu dyskusyjnego jako część Europejskiego Forum Gospodarczego 2020 w Łodzi. Główne zagadnienia poruszane w dyskusji dotyczyły ekoprojektowania, jako kluczowego czynnika w analizie cyklu życia i ochronie środowiska. W spotkaniu uczestniczyli eksperci, przedstawiciele samorządu regionu łódzkiego oraz około 50 uczestników online.

Proces eko-projektowania jest jednym z fundamentów rozwoju gospodarki cyrkulacyjnej. Zgodnie z jej koncepcją, wpływ produkowanych wyrobów na środowisko powinien być minimalizowany poprzez dobór materiałów umożliwiających ich ponowne wykorzystanie oraz ograniczenie produkcji odpadów.  Województwo uczestniczy w kilku projektach w tym zakresie. Jednym z nich jest LCA4Regions, który koncentruje się na ocenie cyklu życia produktu. Spotkanie ECO-DESIGN W RAMACH ZRÓWNOWAŻONEGO BIZNESU moderowała Pani prof. Katarzyna Grabowska – Dziekan Wydziału Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów Politechniki Łódzkiej. Wzięli w nim udział także zaproszeni eksperci: Pani prof. Joanna Kulczycka z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Pan Piotr Brzeziński – Dyrektor Biura Badań i Rozwoju w VIVE Textile Recycling Company – jednej z największych europejskich firm zajmujących się recyklingiem tekstyliów, Pan dr Radosław Dziuba – Dyrektor Instytutu Biopolimerów i Włókien Chemicznych (IBiWCh) działającego w ramach Sieci Badawczej „Łukasiewicz” oraz Pan Bartłomiej Zgorzelski – założyciel firmy BZB Projekt, członek Zarządu Łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej.

Podczas dyskusji interesariusze wymienili się wieloma ciekawymi spostrzeżeniami. Na przykład IBiWCh prowadzi wiele projektów badawczych i wdrożeniowych, których spora część dotyczy stricte obszaru ekoprojektowania, głównie w kontekście produkcji opakowań, biodegradowalności i recyklingu.  Zaobserwowano wyraźną modę na eko-projektowanie oraz eko-marketing. Pan Piotr Brzeziński, jako przedstawiciel przedsiębiorców oraz sektora, który dąży do radykalnego obniżenia ilości odpadów – zauważył, że aby firmy były wolne od marnotrawienia zasobów, niezwykle ważna jest współpraca pomiędzy biznesem, sektorem publicznym i naukowcami. Wyzwaniem pozostaje tu nadal przeniesienie założeń projektu, czy też produkcyjnych prototypów z laboratoriów do skali przemysłowej.

Pani Joanna Kulczycka zwróciła uwagę, że w procesie eko-projektowania należy uwzględnić cały przyszły łańcuch dostaw i wszystkie powiązania związane z jego działalnością – dlatego też konieczne jest podejście holistyczne. W łańcuchu tym należy uwzględnić dostawców lokalnych, co umożliwi rozwój regionów. Istotne są też kwestie certyfikacji, pozwoleń a także realnej stopy zwrotu z poczynionych w toku eko-projektowania inwestycji. Pan Bartłomiej Zgorzelski podkreślił, że jest to szczególnie ważne w kontekście obszarów miejskich, gdzie właśnie lokalne społeczności i dostawcy budują więzi ekonomiczne i wzmacniają zaufanie społeczne. W trakcie dalszej dyskusji wskazano, że w całym procesie zmian możemy korzystać z doświadczeń innych krajów poprzez projekty międzynarodowe.

Uczestnicy spotkania próbowali również odpowiedzieć na pytania – co jeszcze można zrobić z produktem aby był bardziej ekologiczny ? Czy dążyć do zmniejszenia jego masy? Czy też zwiększyć udział materiałów z recyklingu w produkcji i opakowaniach ? Obecnie wyzwaniem pozostaje transfer technologii z laboratorium do fabryki. W założeniu ma ona eliminować nadmierną produkcję i konsumpcjonizm na rzecz pełniejszego wykorzystania dóbr, które już zostały wytworzone. Rola recyklerów wciąż rośnie, podobnie jak ich znaczenie w eko-projektowaniu. Kolejnym ważnym obszarem jest edukacja. Niektóre uniwersytety mają już obowiązkowe seminaria na temat eko-projektowania, które są bardzo popularne wśród młodych ludzi i przedsiębiorców. Jest to z pewnością także szansa dla rozwoju ekologicznych technologii w przyszłości. Podsumowując spotkanie prelegenci doszli do wspólnego wniosku, bardzo ważne jest pokazywanie społeczeństwu namacalnych, a nie tylko abstrakcyjnych przykładów eko-projektowania, ponieważ są one bardziej sugestywne i przekonujące, niż sama teoria.